Shan State

 Shan State

 

 Shan State (Shan: Mingtai) is the largest (largest area) state in Myanmar. The territories formerly known as Padetharaz Shan State during the British rule gave birth to an independent Union of Burma, and according to Article 5 of the Constitution of the Union, these areas were united by the Wa and designated as Shan State. It is the largest state in the Union of Myanmar, accounting for about a quarter of the total. Shan State is a beautiful state with waterfalls, springs, mountains and camps.

 m

 Location and area adjustment

 Shan State covers an area of ​​60,155 square miles and is the largest of the 14 divisions and states. It is roughly triangular in shape and covers eastern Shan State; Northern Shan State It is often referred to as Southern Shan State. It is located in the eastern part of Myanmar. Sagaing Division Mandalay Division Karen State Kayah State ‌ Thailand Laos It borders the People's Republic of China. 19 degrees north latitude 2-2 degrees 15 minutes; It is located between 96 ° 26'E and 98 ° 47'E. It is the largest state in the Union of Myanmar, accounting for about a quarter of the total. The province to the east of the mainland is roughly a pentagon, with the plains of the western part of the mainland at the base of the pentagonal and the peaks of the Mekong River (Laos) to the east. Shan State is bordered by Kachin State to the north; To the northeast by Yunnan Province (People's Republic of China); To the east by Yunnan Province and Laos; In the southeast, Iodine; To the south by Kayah State; To the west by Mandalay Division; It is bounded on the northwest by Sagaing Division. The state is located at 19 ° 20'N and 24 ° 9'N. It is located between 96 ° 13'E and 101 ° 9'E.

 Geography

 Topography

 Shan State is home to the Falls Waterfall Camp; It is pleasant only with mountain camps. If you look east from one of the Irrawaddy rivers, you will see the mountain range, commonly known as Shan Yoma Mountain, with a hint of volcanoes. It is called Shan Yoma Mountain, but in fact the whole of Shan State is a plateau.

 The Shan plateau is on average 3,000-4,000 feet above sea level, and in many places the surface is as low as waves. The plateau in the east is higher than in the west. The highest point is southwest of Lashio. The plateau extends from the middle of Theinni to the hilly area above Mandalay District, but narrows at the border between Mon State and Maukme.

 The mountain ranges are mostly north and south throughout the state, except in some areas east and west. The peaks range in height from 6,000 to over 8,000 feet, and the highest peak is the 8,777-foot Loi Lin Peak in Taung Thein Ni. Other high peaks include Liangshan in North Theinni; Loi Pan Naung in the eastern part of Kengtung District; Lwe San and Lwe Lam in Mong Kaing area are over 8,000 feet high. In the Pindaya area, the eastern and western peaks of the Mae Naing Mountains are 7678 feet high. There are also 7,000 to 8,000-foot-high mountains called Lwe Maw and Lwe Maung, which separate the Nam Tam Phat River Valley and the Nam Pun River Valley. Elephant Mountain and Horse Mountain near Kalaw are over 5,000 feet high.

 River

 The rivers in Shan State flow through the hills, and the riverbanks are usually narrow and steep. Among the rivers, the southern tributaries run until the end of the river. In Shan State, the Salween River is the largest. This river is called Nam Khone River in Shan language. It flows through northern Shan State from north to south, roughly dividing the state from east to west. Unlike the Irrawaddy River, it flows along the riverbank, forming a deep, steep cliff that flows with great speed.

 Northern Shan State, which flows through the upper Thanlwin River, is rugged and nearly 6,000 feet high, at almost 6,000 feet [7,000 m]. The mountains are very close to each other, so there are not many plains. As a result, there is less housing in that area.

 As the Salween River flows through the central and lower reaches, the mountains to the west, which are not very close to each other, form a plateau between each other. Towns and villages were established on these plains.

 The tributaries that flow into the Salween River in Shan State are Nam Tin (Nam Tin), which flows from the left bank; နမ် မ၊ And elephants. Nam Nin, which flows from the right bank; And Nampang and Namtan.

 Another major river in Shan State is the Mekong River. However, only about 120 miles of the border between Shan State and Laos, the river belongs to Shan State.

 နမ် တူ၊ Myit Nge The Namtu River, also known as the Duttawadi, is a prominent river in Shan State. The Shweli River, also known as the Nam Min, is a river that passes through only part of the state. It is said that many Shan states emerged from the Mong Maw area on the right bank of the river. In addition to the above-mentioned rivers, it originates in the fallow lands of central Shan State. The Zawgyi River, which flows into the Irrawaddy River through Kyaukse District on the mainland, crosses the border. Nam Tam Phat River, which originates in Hopon District; It flows around the wasteland, flows into Inle from the west and exits from the south. It originates in the hills of Lai Cha and flows into southern Kayah State and then into the Salween River and the Nampun River.

 As mentioned above, most of the towns and villages in the plains along the river are mostly inhabited by the Shan people. And Hsipaw. ရပ် စောက်၊ ရေ⁇ း၊ ရှာ နိုင်ငံ၊ ပင်တယ၊ The runways are towns and villages along the Zawgyi River plain. On the Nampun River plain, Mongpun is divided into Hopon and Nampon plain areas. ဘန်း ယ⁇ ်၊ And Hsi Hseng (Thaton) area.

 Rivers flow through the mountains, so there are many waterfalls in Shan State. The Mansam Waterfall between Hsipaw and Lashio flows from a height of more than 1,500 feet from the south to the mountainous terrain, which is breathtaking. Burma Corporation Limited's mining operations in Namtu use hydropower from the falls. There are many other waterfalls, and the Union Government has commissioned them to test the use of water. Potential waterfalls for industrial power in southern Shan State include three waterfalls near Maungdaw; Zawgyi Waterfall (Moe Hin Waterfall) on Indaw Road, about 10 miles from Wapsauk Township; There are two small waterfalls near Nyaungshwe and Namtup Waterfall in Lai Cha. It is estimated that the largest hydropower plant in Burma will be built using water from Nam Tin Waterfall in Kengtung Province. In addition to rivers, waterfalls and lakes, Inle Lake in Nyaungshwe is the most famous of them all.

 Water out

 There are also springs for the people of the township to use for twelve seasons. Hopon Ye Htut Baw Sai Ye Htut; Wapsawk Outlet (Ba Htoo San); The Karen mainland (Taunggyi) is a well-known spring. The bedrock in Shan State is mostly limestone, so rainwater seeps into the ground. These seeps are springs in some places and return to the ground, which is called springs. It is not close to the river. There are also areas where there are no water sources, and even in areas rich in mineral resources, there is a lack of water for industrial activities. There are difficulties in agriculture.

 In addition to springs or springs, hot springs are common. Landslides in Shan State; Hot springs occur in these areas due to landslides or landslides. Thipaw Lashio Thein Ni လင်းခေး၊ Kyaing Ton Khaungdaing village in Inle area has such hot springs.

 Prepare various foundations and stones

 The geology of Shan State has not been thoroughly researched. With regard to the bedrock, the entire plateau of the Shan Plateau is largely limestone. The first stones; Stones from different eras, such as the Second Stones and the Third Stones, have also been found.

 During the Paleolithic Paleolithic period, Shan State, like mainland Burma, was submerged in shallow seas. Dead sea bugs; Algae gradually accumulate and the subsoil gradually rises. Therefore, fossils of that period were found sandwiched between limestone clays. The Lime Stone Age is nearing its end. Or at the beginning of the third epicenter, a major landslide occurred in Burma, extending from the Shan plateau to the south to the lower part of Burma. This movement causes landslides and in some places large cracks, causing landslides and mudslides. Or deviations. In the northern part of Shan State, from the Gut Hteik Valley in Hsipaw Township to the port of Kunlong Kue on the Salween River, there is a large plateau valley to the east and west, which is a unique geological feature on the surface of Shan State. From Nyaung Shwe North and Shwe Nyaung North to Inle South, there is a large, south-north plateau.

 As mentioned above, ancient stones from various eras can be found throughout Shan State. ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းတွင် မိုးကုတ်နယ် ပတ္တမြားမြေ၏ လိပ်သည်းကျောက်မြေနှင့် ဆက်စပ်လျက် ဝေဘူကျောက်မြေမျိုးကိုတွေ့ကြရသည်။ ထိုမှ တောင်ဘက်သို့ ရွေ့လာခဲ့သော် ကမ်ဗရီယမ်ခေတ် ကျောက်မျိုးဖြစ်သော သလင်းကျောက်၊ သင်ပုန်းကျောက် စသည်တို့ကို တွေ့ရသည်။ သီပေါမြို့၏ အရှေ့ဘက်မှ ကျောက်မြေများသည် ထုံးကျောက်များတွင် သဲကျောက်နီများ ညှပ်လျက်ပါသောမြေမျိုးဖြစ်လေသည်။

 လားရှိုးမှ မြောက်ဘက်ငါးမိုင်ကွာသော နမ့်ယော်မြစ်ဝှမ်းတွင်လည်းကောင်း၊ တောင်ဘက်နမ့်မမြစ်ဝှမ်းတွင်လည်းကောင်း ကျောက်မီးသွေးကြောများ ပါရှိသော တတိယကျောက်ခေတ်မှ မြေစေးနှင့် သံကျောက်များကို တွေ့ရလေသည်။

 ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်းတွင် ဆိုင်ယင်နိုက်နှင့် နှမ်းဖတ်ကျောက်မျိုးတို့ ပါဝင်သော လိပ်သည်းကျောက်မြေမျိုးသည် ရှမ်းကုန်းပြင်မြင့်၏ အနောက်ဘက် နှုတ်ခမ်းသားအစွန်းများအဖြစ်ဖြင့် ပေါ်နေကြသည်။ သီပေါနှင့် လားရှိုးအကြား၌ တွေ့ရသော ဒုတိယကျောက်ခေတ်၏ ခရမ်းပြာသဲကျောက် တို့သည် ထုံးကျောက်များအကြား၌ ညပ်လျက်ရှိသည်။ ထုံးကျောက်တောင်တန်းများအကြား၌ သက်တမ်းမရင့်သေးသော စရစ်ဖြုန်း သဲကျောက်နှင့် နုံးမြေများသည် အလျားလိုက် အမြှောင်းလိုက် ဖြစ်ပေါ်နေကြသည်။ ယင်းတို့မှလွဲလျှင် ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း၌လည်း များသောအားဖြင့် ထုံးကျောက်မြေများသာလျှင်ဖြစ်သည်။ မြစ်ဝှမ်းချောင်းဝှမ်းများ၌ တတိယကပ်ကျောက်များ ချထားစုပုံ၍ ယင်းတို့အတွင်း၌ ကျောက်မီးသွေးနုများလည်းရှိရာ ထိုချိုင့်ဝှမ်း မြစ်ဝှမ်းချောင်း ဝှမ်းတို့၌ နုံးမြေများဖြင့် ဖုံးအုပ်လျက် ရှိလေသည်။

 တွင်းထွက်ပစ္စည်းများ= ပြင်ဆင်

 နမ္မတူ သတ္တုတွင်းမှ ဘော်၊ ခဲ၊ ရွှေ နှင့် အခြားဓာတ်သတ္တုအနည်းငယ်တို့ထွက်ရှိသည်။ တီကျစ် ကျောက်မီးသွေးတွင်းမှ ကျောက်မီးသွေးများထုတ်လုပ်ပြီး တီကျစ်ကျောက်မီးသွေးသုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်အားပေးစက်ရုံကို လောင်စာကုန်ကြမ်း ထောက်ပံ့လျက်ရှိသည်။ အထူးထင်ရှားသည့် မြန်မာ့ပတ္တမြား၊ နီလာနှင့် ကျောက်မျက် ရတနာများကို မိုင်းရှူး နှင့် နမ့်ယားဆိမ့် ဒေသများမှ တူးဖော်ထုတ်ယူနိုင်သည်။

 ဘူမိဗေဒအရဆိုလျှင် ရှမ်းပြည်နယ်သည် များသောအားဖြင့် သက်ရင့်ကျောက်မြေ ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် ရေနံမှတပါး သတ္တု မျိုးစုံကို တွေ့ရသည်။ သို့သော် ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း နမ္မတူနှင့် ဘော်တွင်းရှိ ဘားမားကော်ပိုရေးရှင်းလီမီတက်၏ သတ္တုတွင်း လုပ်ငန်းသာလျှင် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ဆောင်ရွက် နေသော လုပ်ငန်းကြီး ဖြစ်သည်။ အခြားသတ္တုလုပ်ငန်းများကို တိုင်းရင်း သားများက တတ်အားသမျှ ငွေအင်အား လူအင်အားတို့ဖြင့်သာ ဆောင်ရွက်နေကြခြင်း ဖြစ်၍ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မရှိလှချေ။

 ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်အတွင်း ရှမ်းပြည်နယ်ထွက် သတ္တုများမှာ ခဲတန်ချိန် ၃၁,၆ဝဝ (တန်ဖိုးငွေကျပ် ၁၆,၅၂၉,ဝဝဝ)၊ သွပ်တန်ချိန် ၁၇,၇၄၃ (တန်ဖိုးငွေကျပ် ၁,၁၁၅,ဝဝဝ)၊ ကြေးနီတန်ချိန် ၅ဝ ခန့် (တန်ဖိုး ငွေကျပ် ၃၆၆,ဝဝဝ)၊ ခနောက်စိမ်းတန်ချိန် ၂ဝ၉ တန် (တန်ဖိုးငွေ ၈ဝ,ဝဝဝ)၊ သံရိုင်းတန်ချိန် ၂ဝ၉ တန် (တန်ဖိုးငွေ ၈ဝ,ဝဝဝ)၊ သံရိုင်းတန်ချိန် ၁၅,၆၇ဝ (တန်ဖိုးကျပ် ငွေ ၈၆၂,ဝဝဝ)၊ ငွေသတ္တု ၂,ဝ၄၁,၃၉၅ အောင်စ (တန်ဖိုးငွေ ကျပ် ၈,၂၈၉,ဝဝဝ) တို့အပြင် အခြားထွက်ရှိသော သတ္တုများမှာ တန်ချိန် ၄၁ဝ ခန့် ဖြစ်လေသည်။

 နမ္မတူသတ္တုတွင်း၊ သို့မဟုတ် ဘော်တွင်းသည် ခဲ၊ သွပ်၊ ဘော် အများဆုံးထွက်သော ကမ္ဘာကျော် သတ္တုတွင်းပေတည်း။ နမ္မတူသတ္တုတွင်းမှလွဲလျှင် ဘော်ဆိုင်းသတ္တုတွင်းသည် အကျိုးအခံစားရဆုံးဟု ဆိုကြ သည်။ ဘော်ဆိုင်းသတ္တုကြောကြီးသည် မိုင် ၄ဝ ခန့် ရှည်လျား၍ ဟဲဟိုးတောင်ဘက် မဲနယ်တောင်မှ ရပ်စောက်နယ် အထိ ရောက်သည်ဟု သိရသည်။ ထိုသတ္တုကြော၏ အနောက်စူးစူး ကလောနှင့် မိတ္ထီလာခရိုင်အစပ်ရှိ မင်း ပလောင် တောင်တန်း၌လည်း ခဲအမြောက်အမြား ရနိုင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ် မတိုင်မီက ပင်းတယနယ် မြောက်ပိုင်းနှင့် မြင်ကြာဒိုးနယ်ရှိ တောင်မင်းကြီး၌လည်း ခဲများ တူးဖော်ရရှိလေသည်။

 သွပ်ထွက်စံချိန်တွင် ဘော်တွင်းကို ချိုးနိုင်မည့် သွပ်သတ္တု တွင်းသည် မိုင်းပွန်မြို့၏ တောင်ဘက်မိုင် ၃ဝ ခန့်တွင် ရှိသော လုံချိန်သတ္တုတွင်း ဖြစ်သည်။ နမ့်တင်းရေတံခွန်နှင့်လည်း မဝေးလှသော်လည်း လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး အခက်အခဲကြောင့် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် လုပ်ကိုင်နိုင်ရန် မဖြစ်သေးပေ။ ခနောက်စိမ်း သတ္တုများကို ရှမ်းပြည်နယ် နေရာအနှံ့ အပြား၌ တွေ့ရှိရသည်။ သို့သော် ဈေးကောင်းမရ၍ လုပ်ကိုင်သူ နည်းသည်။

 ရွှေအနည်းငယ် ရောနှောပါသော ကြေးနီတူးဖော်ခြင်းကို ဟဲဟိုးနယ်အတွင်း၌ လုပ်ကိုင်ကြသည်။ သို့သော် ရေအခက်အခဲရှိ၍ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မလုပ်နိုင်ကြချေ။ စံကားနှင့် လင်းခေးစီရင်စုတို့၌လည်း ကြေးနီများ တွေ့ရှိရသည်ဟု သိရလေသည်။ ဝင်ငွေဖြောင့်သော သတ္တုတစ်မျိုးသည် မန်းဂနီးဖြစ်၍ ဟိုပုန်းနယ်၌ တူးဖော်လုပ်ကိုင်ကြသည်။ ဘော်တွင်းနှင့် ဘော်ဆိုင်းနယ်များအပြင် ဝနယ်အချို့ဒေသများ၌လည်း ငွေသတ္တုကို တူးဖော်ရရှိလေသည်။

 ကျောက်မီးသွေးကို လားရှိုး၊ သီပေါ၊ တောင်ကြီးနယ်များအနီး၌ တွေ့ရသော်လည်း အမျိုးအစား မကောင်းချေ။ သာစည် ကလော မီးရထားလမ်းအနီး မင်းပလောင်တောင်တန်းမှ တွေ့ရှိရသော ကျောက်မီးသွေးသည် အမျိုးအစားမညံ့လှသော်လည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် တူးဖော်လုပ်ကိုင်နိုင်ခြင်း မရှိသေးပေ။

 ရှေးက မောက်မယ်နယ်မှ အလွန်ကောင်းသော သံများ တူးဖော်ရရှိ၍ မောက်မယ်နယ်ထွက် ဓားများသည် ကျော်ကြားလှသည်။ ကျိုင်းတုံနယ်နှင့် ကျိုင်းခမ်းစီရင်စုတို့မှလည်းကောင်း၊ ဝနယ်များမှလည်းကောင်း သံထွက်သည်ဟု ဆိုကြလေသည်။ မကြာသေးမီက (၁၉၆၃ ခုနှစ်) တောင်ကြီးမြို့အနီး ပင်းပက်တွင် သံတန်ချိန် ၆၃ သန်းခန့် ထွက်နိုင်မည့် သံတွင်းတစ်တွင်းကို တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးလည်း မခက်ခဲသဖြင့် အလားအလာရှိသော သံရိုင်းတွင်းပေတည်း။ ရှမ်းပြည်နယ်အတွင်း၌ မလေ့လာ မတူးဖော်ရသေးသော သတ္တုရိုင်းအမျိုးမျိုးကို နေရာအနှံ့အပြား၌ တွေ့ရှိနိုင်သည်။

  The weather

 တောင်ပေါ်ဒေသဖြစ်၍၊ ချမ်းအေးသော ရာသီဥတုရှိသည်။ မိုးဥတုတွင် မိုးရေချိန်များလေ့လည်းရှိသည်။ အပူချိန်မှာ အအေးဆုံးလများဖြစ်သည့် ဇန်နဝါရီ နှင့် ဖေဖော်ဝါရီလများတွင် ၇၀ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက် နှင့် ၈၀ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက် ကြားတွင်သာရှိသည်။ အပူဆုံးအချိန်များတွင် ၁၀ဝ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက် ဝန်းကျင်ရှိသည်။ ကပ္ပလီပင်လယ်မှ အနောက်တောင်မုတ်သုံလေကြောင်းကြောင့် လည်းကောင်း၊ တောင်တရုတ်ပင်လယ်မှ တခါတရံဝင်ရောက်လာတတ်သည့် မိုးသက်မုန်တိုင်းများ၊ လေကြောင်းများကြောင့် လည်းကောင်း မိုးများသည့် ဒေသအဖြစ် တည်ရှိသည်။ မိုးရေချိန်မှာ ပျှမ်းမျှအားဖြင့် ၄၀လက်မ ဝန်းကျင်ရွာသွန်းလေ့ရှိသည်။

 ရှမ်းပြည်နယ်သည် ကုန်းပြင်မြင့်ဖြစ်၍ ယေဘူယျအားဖြင့် ဥတုသပ္ပါယ အေးချမ်းမျှတသည်။ နေရာ ဒေသ များစွာတို့တွင် အင်္ဂလန်ပြည်ကဲ့သို့ ဥရောပတိုက် ရေမြေအနေအထား ရာသီဥတုမျိုးဆန်ဆန် ရှိလေသည်။ သို့သော် ယခုအခါ တောရိပ်တောင်ရိပ်နည်းပါးလာ၍ အပူရှိန် အနည်းငယ်တက်လာသည်။ ကုန်းမြေအနိမ့်အမြင့် ပထဝီသဘာဝကိုလိုက်၍ တစ်နေရာနှင့် တစ်နေရာ ရာသီဥတုအေးမြ၍ ထင်းရှူးပင်တို့ဖြင့် ဝေဆာနေ သော်လည်း ယင်းတို့နှင့် နီးကပ်ပါလျက် မြေနိမ့်ပိုင်းတွင်ရှိကြသော ညောင်ရွှေ၊ မိုးနဲ၊ လင်းခေး၊ မောက်မယ်စသော ဒေသများတွင် ရာသီဥတု ပူအိုက်ကာ မန်ကျည်းပင်၊ အုန်းပင်၊ သရက်ပင်တို့ ဖြစ်ထွန်းသည်ကို တွေ့ရသည်။

 ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းတွင် သီပေါနယ် ချိုင့်ဝှမ်းသည် အပူချိန်အများဆုံးတက်သော ဒေသဖြစ်သည်။ ဧပြီ လအတွင်း နေ့အခါ ဖာရင်ဟိုက် ၉၆ ဒီဂရီထက်ပင် ကျော်လွန်သော်လည်း ညဉ့်ဘက်တွင် ၆၅ ဒီဂရီအထိ ကျဆင်းသွားတတ်ပြန်သည်။ ဆောင်းရာသီတွင် နေထွက်ပြီး၍ နာရီအနည်းငယ်ကြာသည့် တိုင်အောင် မြူများ ဆိုင်းနေတတ်သည်။ လားရှိုးမြို့တွင်(၁၈၉၆ ခုနှစ်မှ ၁၉၄ဝ ပြည့်နှစ်များအတွင်း တိုင်းထွာချက်အရ)အပူဆုံး အချိန် ဧပြီလ၌ မဇ္ဈိမ အပူချိန် ၉၁ ဒီဂရီ ရှိ၍ ဇန်နဝါရီလ အအေးဆုံးအချိန်တွင် မဇ္ဈိမအပူချိန် ၅၉.၉ ဒီဂရီရှိလေသည်။ ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း၊ တောင်ကြီးမြို့တွင် (၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်မှ ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်များအတွင်း တိုင်းထွာချက်အရ) ဧပြီလတွင် မဇ္ဈိမအပူချိန် ၈၄.၅ ဒီဂရီရှိ၍ ဇန်နဝါရီလတွင် မဇ္ဈိမ အပူချိန် ၅၈.၂ ဒီဂရီ ရှိလေသည်။ ကျိုင်းတုံမြို့တွင် (၁၉၅၁ ခုနှစ်မှ ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်များအတွင်း တိုင်းထွာချက်အရ) ဧပြီလတွင် မဇ္ဈိမအပူချိန် ၉၂.၅ ဒီဂရီရှိ၍ ဇန်နဝါရီလ အအေးဆုံးအချိန် တွင် မဇ္ဈိမအပူချိန် ၆၂.၆ ဒီဂရီရှိကြောင်း တွေ့ရလေသည်။ တောင်ပေါ်ဒေသများ၌ကား အအေးဓာတ် ပိုမိုလွန်ကဲလေသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်တွင် မိုးသည်းထန်သည်ဟု မဆိုနိုင်သော် လည်း မိုးသည် တစိမ့်စိမ့်